Hoe moet het zijn om zo’n beslissing te moeten nemen?
Een reflectiekamer faciliteerde op verschillende wijzen reflectie met geïnteresseerde burgers, koppels, zwangere vrouwen, artsen, mensen met een beperking, journalisten, wetenschappers, filosofen, kunstenaars, ethici, …
Een uitwisseling van meningen, visies en ervaringen zonder oordelen. Een open dialoog waar het streven naar inzicht centraal stond, niet gelijkhebberij. De realiteit heeft immers zoveel complexe kanten. De instrumenten waren het eigen denken, eigen ervaringen en verwondering voor elkaars inzichten.
Er werden diverse reflectietafels op touw gezet in samenwerking met lokale actoren, culturele verenigingen, hogescholen en universiteiten, organisaties voor personen met een beperking, etc. …
Hoe moet het zijn om zo’n beslissing te moeten nemen? Neem je die beslissing alleen of probeer je toch met je partner tot een gezamenlijke beslissing te komen? Wat is de invloed van het maatschappelijke discours op de beslissing? Hoe ga je verder na de keuze?
