De Camerata Artista

Bruine, rode, gele brou de noix, kleurpotloden, inkt en rode en witte acrylstiftjes op een papieren drager worden in een zigzagboekvorm gegoten, namelijk deze van de Leporello. Onder het credo ‘In Perfectio Nihil Anima’, wat zoveel betekent als ‘In de perfectie schuilt de leegte’, ontspint zich harmonica-gewijs een verhaal vol sensualiteit en levensvreugde. Een waar ‘Leporelloboek’. Echter niet met het soort verhaal dat we kennen van Mozarts Don Giovanni-opera. Hoewel de ‘meisjes’ er al even centraal staan.

Het is “NIPT”, maar niet te laat

In het “Kid(s)napping” epos maken de meisjes kennis met het liefdesleven en verwekken alzo kindjes die beetje bij beetje lijken te verdwijnen. Door kindjes te baren creëren ze eigenaardig genoeg vijanden die hun kroost als vreemde eenden zien, niet conform aan hun normen. De situatie blijkt plots hoogst kritiek, maar daar blijft het niet bij. Het is “NIPT”, maar niet te laat…

Ze nemen een loopje met alles wat perfect is.
Beiden hebben lak aan een strakke, over-beschouwende schildervisie. De passie, het schilderplezier en de actie domineren al van hun eerste gezamenlijke werkdag het proces. Taferelen met tal van verwijzingen naar de plek, de actualiteit, de droom – waarbinnen niet in het minst bizarre relaties en zwangerschappen ontstaan – krijgen hier gestalte. Het lijkt alsof deze twee persoonlijkheden reeds decennia een duo vormen. In hun hoofden maalt het. Maar ze verlichten de zwaarte ervan en nemen een loopje met alles wat perfect is, met de perfecte mens. In het schijnsel van hun fabuleuze schilderijen hoor je hun bevrijdende schaterlach…

zich graag bewegen in de publieke ruimte. De wereld verbeteren, daar draait het om bij hen.Beiden hebben hun roots in het Oostakkerse Lourdes, waar ze eind 2017 op residentie waren. Maar dat was slechts een startschot. Een heuse roadtrip naar het Zuid-Franse Lourdes kondigde zich aan. In een camper volgestouwd met vragen over ons mensbeeld, vertrokken ze in de lente van vorig jaar op zoek naar wat verlossing en een plek om hun gedachten vorm te geven. De ervaring van het onderweg zijn kreeg gestalte in een roadmovie. Het resultaat wordt verwerkt en ingebed in een installatie. De twee avonturiers zijn er klaar voor om ons te verrassen en de wereld op ontegensprekelijke wijze te verbeteren.

Hij maakt grote werken in keramiek. Zijn beelden zijn vaak dierenfiguren of zelfportretten. Ze zijn gebaseerd op één of meerdere foto’s. Elk beeld wordt minutieus afgewerkt en is bijzonder expressief. Voor Bloedtest maakt Franky Delaere ‘Down de reus’, gemodelleerd naar Kobe Wyffels. Kobe Wyffels maakt deel uit van de Compagnie van Platform K. Hij is bekend van diverse dansvoorstellingen waaronder het spraakmakende Common Ground. Zijn karakteristieke houding wordt mee bepaald door de veelvuldige danstrainingen.

De Beelderij is een artistiek atelier waar het bruist van de creatieve ideeën! Franky Delaere komt er dagelijks werken. Hij wordt technisch ondersteund door het team van De Beelderij. Occasionele, bijkomende ondersteuning door Geert Roygens, Thomas Eggermont en Claudine Denoulet.

DES is een kunstmatig hormoon dat bij zwangere vrouwen aangeprezen werd als een “wonderhormoon”. Maar het heeft schade veroorzaakt bij de moeders, hun kinderen en nu ook hun kleinkinderen.

Miljoenen baby’s zijn tot vandaag slachtoffer van een fout gebruikt medicijn. Een kunstmatig hormoon dat aan zwangere vrouwen voorgeschreven werd om miskramen te voorkomen. Een wondermiddel – zo werd het gepromoot. Maar DES – daar gaat het over – bleek uiterst schadelijk voor het ongeboren kind, maar ook voor de moeder. Intussen is duidelijk dat DES soms doorwerkt tot in de derde generatie. Bent u of uw mama geboren tussen 1947 en 1977, dan bent u mogelijk zelf een DES-moeder, DES-dochter, DES-zoon of DES-kleinkind.

Greet Pluymers: Als onderzoeksjournaliste bij VRT Pano focust Greet Pluymers onder meer op gezondheid, de medische en farmaceutische wereld. Sinds haar reportage over hormoonverstoorders, waarin DES ook zit, heeft het verhaal haar niet meer losgelaten.

Myriam G.S.Mestiaen: Intieme ontboezemingen vind je niet in de getekende dagboeken van Myriam G.S. Mestiaen. Haar dwingende drang om te tekenen is ambigu: het is zowel een behoefte om te reflecteren als om te creëren. Voor ‘bloedtest’ blikt ze ook terug op haar vroegere tekeningen, toen ze nog niet wist dat ze DES-dochter was.

Elisabeth Broekaert: Fotografe Elisabeth Broekaert onderneemt steeds nieuwe pogingen om op een bijna antropologische manier ontluisterende aspecten van het alledaagse bloot te leggen, op menselijke schaal en vanuit een betrokkenheid op het persoonlijke.

Hilde Heijnen: Hilde is de spil van de performance van het artistieke collectief DES mensen. Een performance ontstaan vanuit de onrust in de buik die Heijnen voelt als ze voor het eerst het verhaal van DES hoort.

Zwangere vrouwen zouden een wonderbaby krijgen als ze DES slikten. Het wordt een desillusie: DES veroorzaakt bij zowel de moeders als hun nageslacht afwijkingen en soms kankers. Telkens aan de geslachtsorganen.

Een onbekend verhaal in België, omgeven door een grote stilte die doorbroken wordt met deze performance. Hilde Heijnen gooit het taboe eruit: liefdevol zingend, roepend uit onmacht en stil uit respect. Gestuwd en omarmd door de Velvet Morning Band.

“Spoken word has the power to inspire, to remind you how lucky you are to be alive, or to make your heart beat to the same rhythm as those who are suffering.” Amanda Ngo

De performance wordt live gebracht op 20/6 en zal tijdens de tentoonstelling als soundscape blijven rondzinderen.

Performers: Hilde Heijnen (zang/woord) & de Velvet Morning Band: Myriam G.S. Mestiaen (piano/zang), Hilde De Bruyne (viool), Chris Steyaert (drum), Daniel Loeman (bas) www.velvetmorning.be

Anita Vandersmissen: Inhoudelijke ondersteuning door voorzitter DIB-vzw: Anita Vandersmissen. Al sinds de jaren ‘90 ijvert Anita Vandersmissen voor de erkenning van de DES-slachtoffers in België. In 2016 richtte ze samen met Myriam G.S. Mestiaen de vzw DES In Belgium op. De vzw tracht zoveel mogelijk DES-betrokkenen te bereiken en hen te informeren over de gevolgen van DES. Daarnaast wil de vzw de DES-problematiek op overheidsniveau aankaarten.

De drie bronnen van de aarde

de hemel hangt in takken, sijpelt in valleien

tot op het zachtste mos gedijend in het bos

de zon en maan zijn samen, mieren gaan opzij

dit is de eerste bron, herinnering aan hoe

het was voor iets ooit was, niet open en niet toe

kind nr. 2 zwaait naar de dood, het is een boot

die vaart op aarde – het geluk is nooit rechtlijnig

de stroom is stout en greinig is de toekomstweg

‘warm water heb ik uitgevonden, troubadour’

3 is de bloedbeek, bloedbaan uit de bron van bloed

mijn dondervogel, drooglegging ligt op de loer

je woorden zijn van niemand en te zwaar je lichaam

op een wolk een reuzenwachter – daar, hij draait

de kraan weer dicht als hij het wil, zoals het waait

Bombardo is zijn naam

dus laat je lijf maar achter

Samen vormen ze een driehoeksverhouding waarin zij naar elkaar schrijven. Vanuit hun verschillende levensfases bespreken zei thema’s als de Nip-test, anders zijn, empathie, het zorgen voor en het alledaagse. Er vloeiden autonome kunstwerken voort uit de brieven. Deze zijn vervlochten met wat er in de brieven uitgewisseld is.

ZACHT
Ted Oonk
In haar werk belicht en bevraagt Ted de manier waarop wij ons verhouden met zaken die afwijken van de norm. In het video werk ‘zacht’ staat de aanraking door dat wat anders is centraal. Het concept voor dit werk werd geboren door het idee dat we niet meer in aanraking komen met de ander als we alles weghalen dat niet aan onze standaarden voldoet. Hierbij gaat het letterlijk over de aanraking, onze basale behoefte tot connectie en fysiek contact. De traagheid van de bewegingen in de video laten je nauwkeurig kijken naar een eerste fysiek ontmoeting tussen twee mensen. Weten we om te gaan met hetgeen zo wezenlijk anders is als ons?

ZORG
Milou Abel
Haar inspiratie haalt Milou uit haar werk als zorgverlener. Het fotoboek ‘zorg’ bevat een reeks aan beelden en bijschriften die onderdeel zijn van een groter archief. De intieme foto’s en teksten tasten af wat zorg betekent en geven ruimte aan de ambivalentie in emoties die zorg met zich mee kan brengen. In de beelden vervagen de grenzen want wie zorgt er eigenlijk voor wie? En wanneer verandert zorg in zorgen?

ZIJN
Monicque Smallegange-Van der Zee
‘Zijn’ is een nummer dat Monicque heeft opgenomen en is geïnspireerd op de Nip-test. Door haar eigen ervaring met het krijgen van een kind beschrijft ze haar zorgen en wat het betekent om een gezond kind te krijgen. Hoe ziet ‘gezond zijn’ er eigenlijk uit? Een kind dat tien tenen en vingers heeft, of een lichaam heeft dat je kan gebruiken? Ook beschrijft het lied de zorgen die tijdens een zwangerschap naar voren komen. Want hoe maak je de keuze om wel of niet een nip-test te doen en waar baseer je die keuze dan op?

Lisi Estaras is zowel danseres als choreografe. Haar Europese danscarrière start in 1997 bij Les ballets C de la B. Ze creëert en danst mee in o.a. ‘Iets op Bach’ van Alain Platel en ‘Tempus Fugit’ van Sidi Larbi Cherkaoui. In 2016 creëert ze de voorstelling ‘Monkey Mind’ met drie dansers met het syndroom van Down voor Platform K.
Twee jaar later maakt ze in opdracht van vzw Passerelle de voorstelling ‘D-Effect’. ‘D-Effect’ is het verhaal van drie jonge danseressen, twee dansers met het syndroom van Down en een contrabassist. Door zaken uit te vergroten, beïnvloeden ze elkaar en roepen ze vragen op omtrent identiteit, leeftijd, gender en kwetsbaarheid.

Tegengestelde sferen
Voor Bloedtest brengt ze hen terug samen en gaat ze op zoek naar de relatie met het publiek: ‘The gaze of others exposes me, makes me weak and fragile, turns me into a subject.’ Documentaire maker Francis Vanhoutte (‘Cire Regagnée’ 2016, Canvas, 4 x 7) filmt. We worden als toeschouwer geconfronteerd met twee tegengestelde sferen: de beslotenheid van fantasieën, obsessies en de innerlijke strijd versus een ideale, vrije wereld. Donker en hoopvol tegelijkertijd.

Lisi Estaras: concept en creatie
Francis Vanhoutte: camera, montage en co-regie
Dans: Fernando Agustin Amado, Nora Coussement, Eline Denolf, Frédéric Deschamps, Bente Respens
Contrabas: Ariel Eberstein

Archeologie versus Apocalyps

Wat is waardevol?

Een Walking-Opera

Hun thema’s zijn ethisch en maatschappij gebonden. Binnen het Bloedtest traject ontwikkelen ze het artistiek project United Perfection (i.s.m. verschillende partners waaronder Vormingplus MZW en Konekt). Het project wil een genuanceerd maatschappelijk debat stimuleren over de ethische en emotionele dilemma’s waarmee we als mens en samenleving geconfronteerd worden bij het doorvoeren van medische technologische evoluties zoals de NIP-test.

Op 21 maart 2019 wordt in een regie van én door Het PAKT de Meridiaan van de Trisomie ingehuldigd op de luchthaven van Wevelgem en in elf gemeenten (de Meridiaan ligt op 3 graden en 21 minuten ligt en verwijst naar trisomie 21).

In Museum Dr. Guislain gaat Het PAKT opnieuw de hoogte in.

Onder de titel Wind/Divers bouwen ze een installatie waarin zestien vliegers op het dak van het museum prijken. De vliegers met hun wapperende linten trekken de volle aandacht.

Elke vlieger draagt een portret van iemand met een rood lint doorheen het gezicht geweven.

Het lint vormt een rode streep, die de ‘fout’ doorschrapt en de weg toont naar het ‘perfecte’, naar de verbetering…