“Poëzie blijft wel mijn hoogste goed. Zij betovert én ontregelt met een taal die gerevitaliseerd wordt, zij doet het rad van de dolle tijd toch even stokken.”

De dichter Paul Rodenko zegt in één van zijn essays dat het dichter-zijn volkomen los staat van het schrijven van gedichten. Hij ziet het als een algemene aanleg, zonder dat die aanleg praktisch gerealiseerd hoeft te zijn. In de ruimste opvatting van het begrip dichter bevat het bijna twee tegenstrijdige aspecten, namelijk de dichter als dromer, d.w.z. een wat afwezig, onpraktisch en misschien wat verstrooid persoon, anderzijds de dichter als practicus, als iemand die een bepaald vak door en door beheerst, zodat hij een zeker Fingerspitzengefühl heeft ontwikkeld dat op ‘tovenarij’ gaat lijken. De dichter wordt een ziener’. Ik meen dat beide aspecten aanwezig zijn in de persoon en het werk van Peter Holvoet-Hanssen.

Peter Holvoet-Hanssen is een geboren dichter die de gave van het visionaire bezit. Het zit in zijn persoonlijkheidsstructuur. Hij is schepper van verbazingwekkende en krachtige gedichten. Een moderne en hedendaagse sjamaan die de gevoelens kan vertolken van heel wat mensen van diverse slag… Zijn werk wordt gevoeld, is tastbaar. Zijn woorden hebben een magische kracht. Ze zijn bezwerend. Is dat niet de essentie van het dichterschap? In staat zijn om mensen te beroeren? Ze betrekken bij de vertolking van zijn woorden. Ze worden meegesleurd in bijzondere taalfeesten en reisavonturen.

Hij wil ontsnappen aan een dwingende orde. Hij plaatst de persoonlijke orde van de dichter op de voorgrond.

De gedichten van Peter Holvoet-Hanssen zijn zoektochten naar een uiteindelijke melodie. Je vindt er nieuwe geluiden. Ze maken constant buitelingen en dansen tussen spel en ernst, verstand en emotie. Hij kan ook beschouwd worden als een nazaat uit de visionaire Rimbaud – hoek, een sprookjesverteller. Hij trekt alle registers open die de poëzie te bieden heeft. Tegelijkertijd steekt hij de draak met alle reguliere taalregels.

Hij schrijft een soort poésie pure. Hij wil ontsnappen aan een dwingende orde. Hij plaatst de persoonlijke orde van de dichter op de voorgrond. Vandaar dat je hem een taaltovenaar zou kunnen noemen. Een uitdager van lezers. Een taal – en muziekdoosdichter. Een man die de taal kan doen juichen en fonkelen. Een eigenschap die hij deelt met die merkwaardige streekgenoot van hem, de grote Paul van Ostaijen.

Peter Holvoet-Hanssen is een hedendaagse van Ostaijen. Hij hanteert een grote diversiteit aan tekstsoorten: hij gebruikt straattaal, fragmenten uit kinderliedjes, toverspreuken, aftelrijmpjes en liedjesteksten over kleine reuzen, dwergen, troubadours, zeekapiteins en wonderlijke vogels – en tegelijk is hij hallucinant. Schrijven is voor hem een vorm van performen: hij is een illusionist, een goochelaar die verleidt en vermaakt, die halsbrekende fratsen uithaalt om de lezer of toehoorder te verbazen.

Poëzie is voor hem de taal ontdekken, ontginnen en veroveren. Kapen.

Er gaat een grote bezwering van zijn barokke woordenrijkdom uit. Poëzie is voor hem de taal ontdekken, ontginnen en veroveren. Kapen. Op de flaptekst van zijn eerste dichtbundel stond er al te lezen: ‘Hij onderneemt in zijn poëzie een verkenningstocht naar de grenzen van het gewone en het ongewone, het zegbare en het onzegbare, naar het gebied waar routine overgaat in sluimerende waanzin, waar humor en ontroering samengaan’. Van dit credo is hij gelukkig nooit afgeweken. Hij wil ons vooral meevoeren naar de magische wereld van sprookjes, zeerovers, fabels en mythologieën. De lezer wordt gedwongen om weer kind te worden om weer te gaan geloven in raadsels, nachtmerries en tovenaars.

Zijn werk is een verademing. Hij kan mensen betrekken bij zijn eigen passionele omgang met taal. Dat bewees hij als Stadsdichter van Antwerpen en zijn vele lopende projecten en engagementen. Hij kan begeesteren door zijn betrokkenheid. Elke gebeurtenis kan hij aangrijpen om onderwerp te worden van zijn verwondering en dat van anderen. Bij elk sociaal engagement zoekt hij een nieuwe definitie van wat poëzie kan zijn. De visie, de intelligentie en de opvatting van deze dichter komen juist in dergelijke uitvoeringen het best tot uitdrukking.

Schrijven is voor hem een vorm van performen

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.